30 september 2014, de eerste keer dat mijn drie jaar jongere zusje en ik elkaar voor Nationale Broer-Zus dag een berichtje stuurde via Facebook. Wat de inhoud van de berichtjes waren? Geen idee maar ons kennende zal de sarcasme ervan af hebben gespat.
Ik had geen flauw benul van het feit dat ik de komende tijd, onder andere, mijn zusje heel hard nodig zou hebben. De dag erna sloeg voor ons, mijn man en ik, het noodlot toe. We kregen bij een controle bij de verloskundige te horen dat ons dochtertje in mijn buik was overleden. Een paar dagen later werden we voor de eerste keer ouders van een prachtig klein meisje, mijn zusje werd voor de eerste keer tante.
Wat volgde was een heel moeilijk jaar met diepe dalen waarin we, tot ons grote verdriet, ook ons tweede dochtertje verloren.
In 2016 ging de zon eindelijk weer voor ons schijnen en werd, op een warme zomerdag, ons derde dochtertje kerngezond geboren.
Volgend jaar mag ons dochtertje bruidsmeisje zijn. Mijn zusje en haar vriend gaan trouwen. Als getuige, ceremoniemeester maar vooral als grote zus kijk ik hier enorm naar uit. Wat zou het bijzonder zijn als ik haar dan het boekje ‘Voor Mijn Zus(je)’ mag geven.

-Myrthe te Winkel-