Toen ik mijn moeder het boek Mam, vertel eens gaf, hoopte ik dat ik antwoorden zou krijgen op vragen die ik had. Maar wat ik terugkreeg was zóveel meer. De antwoorden in het boek zorgden namelijk ook voor andere gesprekken. Gesprekken over wie ze vroeger was, over de persoon die ze is geworden en over haar dromen voor de toekomst. Maar, ze vertelde me ook verhalen over hoe ik vroeger was.
Eén van de verhalen waar ik nog steeds om moet glimlachen is dat ik, toen ik eindelijk naar school mocht, de eerste dag graag alleen wilde lopen. Want als kleuter voel je je al enorm volwassen natuurlijk . Uiteraard vond mijn moeder dat geen goed idee. Maar ik wilde het zó graag dat ze het uiteindelijk toch goed vond. En daar ging ik. Helemaal alleen. Althans, dat dacht ik. Ik heb al die jaren nooit geweten dat ze gewoon achter me aanliep, schuilend achter een boom zodat ik haar niet zou zien.
Ik ben ervan overtuigd dat achter elk jong kind dat in zichzelf gelooft, een ouder staat die eerst geloofde. Mijn moeder deed dat en daar ben ik haar enorm dankbaar voor. Dankzij de verhalen en gesprekken die voortkwamen uit het boek ‘Mam, vertel eens’ realiseer ik me nog meer hoe speciaal ze was. En ik hoop dat het boek hetzelfde doet voor alle moeders en kinderen die het geven en terugkrijgen.
Heb jij ook een verhaal van vroeger over jou en je moeder die je iedere keer weer doet glimlachen?
Liefs,
Elma